Rozmieszczenie ludności Ameryk;
Na rozmieszczenie ludności mają wpływ czynniki przyrodnicze (klimat – długi okres wegetacyjny i odpowiednia ilość opadów atmosferycznych), sieć rzeczna – dostęp do wody słodkiej, wolno płynące duże rzeki to świetne drogi komunikacyjne. Żyzność gleb oraz łatwość ich uprawy – płaskie, równinne obszary czyli rzeźba terenu, a także rozmieszczenie surowców mineralnych – na bazie których rozwijały się ośrodki przemysłowe. Ważnym aspektem są wydarzenia historyczne związane z procesem osiedlania się. Obecnie największe skupiska ludzi na wschodnich wybrzeżach obu Ameryk wynikają z procesów migracyjnych. Na przełomie XIX i XX wieku rozpoczął się wielki napływ imigrantów europejskich do Ameryki. W 1900 roku mieszkało na tych lądach ok. 144 mln ludzi. Dzisiaj żyje ich tam ponad miliard, a średnia gęstość zaludnienia wynosi 23 osoby na 1 km2. Rozmieszczenie ludności w Ameryce jest bardzo nierównomierne, o czym zdecydowały głównie trzy czynniki:
- osadnictwo kolonizatorów na wybrzeżach – Europejczycy, którzy byli najliczniejszą grupą ludności zasiedlającą Amerykę, przybywali do wschodnich wybrzeży obu kontynentów; tu utworzono pierwsze osady i stąd ruszyła kolonizacja w kierunku zachodnim; ponadto w Ameryce Północnej na wybrzeże zachodnie napływali przybysze z Azji i oni wraz z Europejczykami stworzyli podstawy osadnictwa na tych terenach;
- zróżnicowanie środowiska przyrodniczego – góry (Kordyliery, Andy), gęsty wilgotny las równikowy, klimat polarny na północy ograniczały rozwój osadnictwa;
- istnienie dużych i gęsto zaludnionych ośrodków ludności indiańskiej na Wyżynie Meksykańskiej i w Andach.
