Ameryka Północna i Ameryka Południowa to dwa kontynenty leżące na półkuli zachodniej, uznawane są za jeden region geograficzny i nazwane – Ameryka.

  • Ameryka Północna – powierzchnia 24,2 mln km2 – położony jest w całości na półkuli północnej;
  • Ameryka Południowa – powierzchnia 17,8 mln km2– przecina go równik, a większa część kontynentu leży na półkuli południowej;

Oba kontynenty łączy pomost lądowy Przesmyk Panamski 46 km szerokości (w najwęższym miejscu). Drugi „pomost” tworzą archipelagi wysp leżące na wschodzie Morza Karaibskiego – największy z nich to Wielkie Antyle. Kontynentalny pomost od Przesmyku Tehuantepec do Przesmyku Panamskiego oraz pomost wyspiarski wydziela się jako Amerykę Środkową, która geograficznie należy do Ameryki Północnej.

Od wschodu Amerykę oblewa Ocean Atlantycki, a od zachodu Ocean Spokojny. Północne wybrzeża Ameryki Północnej oblewane są przez wody Oceanu Arktycznego.
Charakterystyczną cechą ukształtowania powierzchni Ameryki jest południkowy przebieg młodych gór fałdowych biegnących wzdłuż zachodnich wybrzeży. W Ameryce Północnej są to Kordyliery z najwyższym szczytem Denali (stara nazwa McKinley, 6194 m n.p.m.), a w Ameryce Południowej – Andy. Najwyższym szczytem na tym kontynencie jest Aconcagua (6960 m n.p.m.).

W Ameryce Północnej występują wszystkie strefy klimatyczne – od okołobiegunowej w arktycznej północy przez zwrotnikową, umiarkowaną po równikową w Ameryce Środkowej. Na wybrzeżach występuje klimat – typu morskiego  – wilgotnego, a we wnętrzu kontynentu dominuje klimat typu lądowego (kontynentalnego) – suchego oraz miejscami przejściowego (umiarkowanego).

Kotliny w Kordylierach są pod wpływem klimatu zwrotnikowego i podzwrotnikowego, ponieważ są odcięte od wilgotnego powietrza oceanicznego przez wielkie łańcuchy górskie  – powstały tam pustynie gorące – opady na tym terenie ogranicza też zimny Prąd Kalifornijski. Północne wybrzeża kontynentu i prawie całą Grenlandię pokrywa pustynia lodowa. Z kolei w Ameryce Środkowej dominują lasy równikowe.

W Ameryce Południowej przeważają klimaty gorące – równikowe i podrównikowe oraz zwrotnikowe i podzwrotnikowe. Jedyne chłodniejsze obszary znajdują się na południowych krańcach kontynentu, a także w górach, tj. wysoko w Andach. W klimacie równikowym wilgotnym na Nizinie Amazonki powstał największy na Ziemi kompleks lasów równikowych. W klimacie podrównikowym na Wyżynie Brazylijskiej i Nizinie Orinoko dominują trawiaste sawanny. W górach zaznacza się piętrowy układ roślinności. W wyniku działania zimnych prądów morskich (Peruwiańskiego i Dryfu Wiatrów Zachodnich) występują w pasie wybrzeży, pustynie, np. pustynia Atakama w Andach.

Główne czynniki klimatotwórcze kształtujące typy klimatów w Ameryce to:

  • położenie geograficzne – szerokość geograficzna – duża rozciągłość kontynentów od obszarów równikowych aż po koło podbiegunowe;
  • układ rzeźby terenu – na obu kontynentach ma charakter południkowy co umożliwia ruch mas powietrza z północy – na południe, a utrudnia napływ mas powietrze z nad Oceanów zarówno z zachodu jak i ze wschodu – położone na zachodzie wielkie łańcuchy górskie skutecznie hamują napływ wilgotnych mas powietrza znad Pacyfiku;
  • wpływ obu oceanów, w tym prądów morskich płynących wzdłuż wybrzeży – w Ameryce Północnej ciepłe prądy morskie  – Golfstrom (prąd Zatokowy lub prąd Północnoatlantycki) oraz ciepły prąd Alaski. Wśród prądów zimnych największe znaczenie mają: prąd Kalifornijski oraz prąd Labradorski. W Ameryce Południowej – ciepłe prądy Brazylijski i Gujański oraz zimne Peruwiański i Dryf Wiatrów Zachodnich.

 

LUDNOŚĆ AMERYKi;